تکنیک‌ها، ابزارها و روشهای مورد استفاده در مدیریت HSE:
2-3-4-1) الزامات و قوانین HSE:
در این قسمت ابتدا به تشریح الزامات و قوانین بین‌المللی HSE پرداخته و سپس تکنیک‌ها، ابزارها و روشهای مورد استفاده در مدیریت HSE را مورد بررسی قرار می‌دهیم:
الزامات ملی و بین‌المللی فراوانی جهت لحاظ کردن موضوعات HSE در فعالیت‌های مختلف کسب و کار امروز وجود دارد. این الزامات در دستیابی و بهرهگیری از انواع تکنولوژی‌ها و آموزش‌های مرتبط با آنها نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در این قسمت به نمونهای از این الزامات اشاره میشود:
2- 3-4-1-1) الزامات ایمنی و بهداشتی:
وقوع نزدیک به 250 میلیون حادثه شغلی بههمراه بروز 160میلیون بیماری شغلی در سال که منجر به کشته شدن بیش از یک میلیون نفر و مصدومیت میلیونها انسان میشود، اهمیت توجه به ملاحظات ایمنی و بهداشتی را در انجام فعالیت‌های مختلف گوشزد مینماید.
از اینرو سازمانها و نهادهای ملی و بین‌المللی متعددی بهعنوان متولیان ایمنی و بهداشت اقدام به انجام فعالیت‌های مختلف از جمله تدوین استاندارد و تنظیم قوانین و مقررات نمودهاند. برخی از این نهادها عبارتند از:
سازمان بین‌المللی کار[1](ILO)
سازمان بهداشت جهاني[2] (WHO)
سازمان ايمني و بهداشت حرفه‌اي[3] (OSHA)
مركز تحقيقات ملي ايمني و بهداشت حرفه‌اي[4] ( NIOSH)
انجمن ملي حفاظت در برابر آتش‌سوزي[5] (NFPA) (نصر آزادانی, و غيره 1388)
2-3-4-1-2) الزامات زیستمحیطی:
با توجه به روند فزاينده آلودگي و تخريب محيط‌زيست و افزايش بي‌رويه جعيت و كاهش و نابودي منابع طبيعي و به تبع آن بروز پي‌در‌پي بحرانهاي زيست‌محيطي، قوانين و مقرارات و حقوق محيط‌زيست به منزله نقطه اتكاء و وسيله‌اي موجه و مطمئن براي اعمال قوانين مديريت خردمندانه و تحقق اهداف و اجراي برنامه‌هاي زيست‌محيطي تلقي مي‌شود، بههمين لحاظ امروزه حقوق محيط‌زيست جايگاه مهم و قابل اعتناء و در عين حال وضعيتي مستقل از ساير رشته‌ها و شعب حقوق در مباحث علوم انساني نظري و عملي بهدست آورده است. برابر اطلاعات و آمار مندرج در نشريات و گزارشات برنامه محيط‌زيست ملل متحد[6](يونپ) تاكنون حدود 280 معاهده و موافقت‌نامه بين‌المللي و منطقه‌اي در زمينه حفاظت محيط‌زيست و مسائل مرتبط با آن منعقد شده است كه از اين ميان حدود 70 كنوانسيون و پروتكل جنبه بين‌المللي(جهاني) و مابقي جنبه منطقه‌اي داشته و بين چند كشور منطقه به امضاء رسيده است ولي مقايسه همين تعداد توافقات زيست‌محيطي در مقايسه با قراردادهاي سياسي، اقتصادي و امثال آن نشانگر اهميت محيط‌زيست و رويكرد جهاني به سمت و سوي تلاش مشترك براي حفاظت از تنها سياره مسكون شناخته شده مي‌باشد.
بايد اشاره نمود كه تصميمات كنفرانس استكهلم و حمايت‌هاي برنامه محيط‌زيست ملل متحد تاثير مهمي در شكل‌گيري و توسعه حقوق محيط‌زیست و تنظيم معاهدات زيست‌محيطي داشته است. اولين كنفرانس جهاني سازمان ملل درباره انسان و محيط‌زيست معروف به استكهلم در5 ژوئن 1972 در استكهلم (سوئد) برگزار شد، نتيجه كار كنفرانس تصويب و انتشار يك بيانيه حاوي 26 اصل مي‌باشد، در اين بيانيه حقوق محيط‌زيست يعني حقوق برخورداري انسان از محيط‌زيست سالم همتراز با حقوق بشر شناخته شده است. كنفرانس دوم سازمان ملل درباره توسعه و محيط‌زيست 20 سال بعد از كنفرانس استكهلم در ژوئن 1992 در ريودوژانيرو (برزيل) كه به همايش زمين معروف است، تشكيل و با تصويب و انتشار بيانيه ريو حاوي 27 اصل و دستوركار21 و دو كنوانسيون مهم، فصل ديگري در زمينه تقويت همكاريهاي بين‌المللي زيست‌محيطي گشوده شد. برخی از مهمترین اقدامات زیستمحیطی در دهههای اخیر عبارتند از:
- برنامه محیط زیست ملل متحد، یونپ 1972، با هدف حفظ محیط زیست بشر و تضمین حقوق بشر برای برخورداری از محیط زیست سالم و تشویق و ترغیب فعالیت‌های زیستمحیطی در سطوح بین‌المللی و منطقهای و توسعه قوانین و معاهدات بین‌المللی بهمنظور کنترل آلودگی و تخریب محیط زیست ناشی از فعالیت‌های بشری
- كنوانسيون وين براي حفاظت از لايه ازن (1987)، در بند 6 از ماده 30 این کنوانسیون عنوان شده که اعضا تعهد مینمایند در خصوص تکنولوژی‌ها یا تجهیزاتی که استفاده از آنها باعث پخش موادی که اثر سوء بر لایه ازن دارد، پژوهش و ارزیابیهای علمی انجام دهند. پروتكل مونترال در مورد مواد کاهنده لایه ازن و روشهای کاهش آنها الحاقیه اصلی این کنوانسیون میباشد.
- كنوانسيون ساختاری تغییرات اقلیمی(آب و هوا) ، 1992، با هدف دستیابی به ثبات در تراکم گازهای گلخانهای در جو، که از تداخل خطرناک فعالیت‌های بشر با سیستم آب و هوایی جلوگیری نماید. انجام تحقیقات علمی، تکنولوژیکی، فنی، اقتصادی و اجتماعی و نیز تبادل این اطلاعات از جمله ابزارهای دستیابی به هدف مذکور میباشند.
- پروتکل کیوتو در مورد كنوانسيون تغییرات اقلیم برای کاهش میزان گازهای گلخانهای، 1998
- كنوانسيون تنوع زیستی ریودوژانیرو، 1992 با هدف حفظ تنوع زیستی، استفاده پایدار از گونهها و سهیم شدن عادلانه و برابر در مزایای حاصل از کاربرد منابع ژنتیکی، از جمله از طریق دسترسی مناسب به منابع ژنتیکی، با در نظر گرفتن کلیه حقوق مربوط به آن منابع و همچنین از طریق تامین منابع مالی لازم
- پروتکل ایمنی زیستی، نایروبی، 2000 ، با هدف کمک و همیاری در جهت تضمین سطح مناسب حفاظت در زمینه انتقال، جابجایی و استفاده ایمن از موجودات زنده تغییر شکل یافته است که حاصل فناوری زیستی جدید هستند و ممکن است با در نظر گرفتن مخاطرات آنها برای سلامت انسان بهویژه نقل و انتقالات برونمرزی اثرات زیانآوری بر حفظ و استفاده پایدار از تنوع زیستی داشته باشد.
[1]. International Labour Organization(ILO)
[2]. World Health Organization(WHO)
[3]. Occupational Safely and Health Administration(OSHA)
[4].National Institute For Occupational Safety and Health( NIOSH)
[5]. National For Protection Association(NFPA)
[6]. United Nations Environment Programme (UNEP)
لينک جزييات بيشتر و دانلود اين پايان نامه:
